De PvdA is terug in het college en ontmoet felle oppositie van soms verbitterde rechtse partijen die hun verzet zien stuklopen op gesloten rijen die Aya en Leida formeerden met D66, SP, Partij voor de Dieren, GroenLinks, Leefbaar Almere en CDA. Anderhalf jaar. Het wordt een pittige politieke opgave voor de nieuwe fractievoorzitter.

Toch begint het interview met Aya over haar vader. Een Almeerder met oorsprong in Libanon. Toen in oktober in Beiroet de Israëlische raketten neerkwamen, was hij daar en ze vertelde erover op tv. Gepassioneerd over de humanitaire ramp die de oorlog oproept. Nee, papa Selman is inmiddels weer veilig terug.

Zijn geschiedenis, gewoon hier in Almere, is wél wat haar sociaal drijft. “Mijn vader is kunstenaar. Hij had een galerie in Amsterdam tot de crisis kwam. Zijn droom spatte uiteen en hij ging in loondienst om voor ons gezin te zorgen. Dat maakte hem zeer ongelukkig en hij kreeg een burn-out. Mijn vader had zijn gezin hierheen gehaald in de tijd dat zijn zaak floreerde. Hier kon hij zijn creativiteit beter vormgeven. In Libanon leefden we altijd met de angst voor oorlogen. Hier in Almere kwam ons gezin in grote armoede terecht. Soms aten we een week alleen maar aardappelen. We haalden kleding uit een container.”

Die bittere ervaring motiveerde Aya. “Ik wil opkomen voor mensen die een steuntje in de rug nodig hebben. Mensen die net als mijn vader in problemen zijn geraakt en niet weten dat er een vangnet is, zoals een uitkering. Ik denk ook aan verpleegkundigen die dag en nacht werken en slecht betaald worden. Hen wil ik een stem geven, oneerlijkheid tegengaan, vechten voor rechtvaardigheid.”

Na de onverwachte crisis in het stadsbestuur door het opstappen van de VVD, zette Aya een stap naar voren. Intensieve gesprekken leidden tot een nieuw college, waarin onze fractie, na jarenlange slaapstand in de raad, de grootste in de coalitie werd.

“Ik ben zo ontzettend blij dat ik die onderhandelingen heb gedaan. Daarna was er een switch met Ruud (de Jonge, red.) als fractievoorzitter. Het verliep heel natuurlijk. Met de nieuwe coalitie was de fractie in een situatie beland, waarin ik alles wist wat daar besproken zou worden. Ruud had niet aan tafel gezeten. Hij vond het, halverwege de raadsperiode, een natuurlijk moment om te ruilen. Ik heb mijn vinger opgestoken en eigenlijk gaat het sindsdien super goed. Iedereen was het ermee eens. Ja, of weet jij iets anders?”

De vragensteller herinnert zich dat Aya in de afdeling geen vliegende start had. Haar eerste gesprek met de kandidatencommissie duurde nog geen tien minuten. Hard feelings zijn er niet. “Alles in mijn leven zie ik als een moment om het anders te doen. Het bestuur probeer ik ervan te overtuigen dat jonge mensen een kans verdienen, ook al weten zij niet precies hoe de politiek technisch werkt. Kijk wat iemand betekent voor de samenleving. Dat het mij toen niet lukte, vind ik erg jammer. Ik was nog niet zover. Verwacht je dan dat iemand van 22 de lokale politiek kent? Op die leeftijd, als je thuis daarvan niets meekreeg en er op school niets over hoorde?”

“Bij sommige mensen gaat het makkelijk. Met een vlotte babbel komen ze overal mee weg. Ik moest me erg hard bewijzen. Bij elke stap die ik in de partij wilde zetten, moest ik een berg beklimmen. Uiteindelijk wilden de leden mij naar de derde plaats op de kandidatenlijst. Dat wilde ik niet ten koste van een ander.”

Dit jaar, bij de presentatie van de coalitie, stond haar naam trots bovenaan. Hoe heeft ze de achterstand ingehaald? “Eerlijk gezegd door gewoon mezelf te zijn. Anders dan anderen. Sommige raadsleden zijn goed ín het stadhuis, ik ben goed búiten. Het gaat mij om de contacten op straat. Dat moet ik koesteren en inzetten. Wat ik dus moest leren was het proces in de lokale politiek.”

Ze moet zelf een beetje lachen als ze, nogal boud, zegt: “De komende anderhalf jaar wil ik laten zien dat de PvdA het antwoord is op alle problemen. Ik denk echt, dat als we omkijken naar elkaar en de sterkste schouders inzetten, als we wonen, zorg en onderwijs tot hoofdthema’s kiezen, mensen daar echt in zullen geloven. Een alternatief zie ik niet. Maar we moeten wel luisteren. Daarom gaat de fractie komend jaar elke week het centrum en de wijken in met een koffie-auto om Almeerders te ontmoeten. Juist de mensen die wij zijn verloren omdat wij niet voor hen opkwamen toen zij ons nodig hadden.”

De komende anderhalf jaar wil ik laten zien dat de PvdA het antwoord is op alle problemen.

Om in Almere dingen te veranderen en de bevolking daarvan te overtuigen, kan het enthousiasme van Aya goed helpen, maar lukt dat ook in slechts anderhalf jaar? “We moeten vooral blijven uitdragen wat in ons akkoord staat. Volgens mij doet Paul (Tang, red.) erg zijn best door te focussen op snelle oplossingen voor de woningschaarste. Ik vertrouw dat hij er alles aan doet om veertig procent sociale woningen in de nieuwbouw te realiseren. Over anderhalf jaar wil ik op mijn eigen lijstje kunnen doorstrepen: stadspas, woningen, kasteel. Ik wil tegen de Almeerders kunnen zeggen: daarvoor hebben wij gezorgd en daarom moet je PvdA stemmen.”

Naar de sfeer in de gemeenteraad te proeven hoeven de progressieve plannen niet op steun van de verbeten oppositie te rekenen. Burgemeester Van der Loo signaleerde onlangs een grimmige opstelling tijdens de vergadering. Hij vroeg zich af of de raadzaal een arena is of een orkest. Aya deelt zijn waarneming niet, zegt ze. “Ik ben erg positief ingesteld en zal altijd in een situatie het positieve zien. De VVD is uit de coalitie gestapt en laat zichzelf zien door te schoppen. Zij wilden de verantwoordelijkheid niet nemen voor impopulaire maatregelen, zoals hogere parkeertarieven. Dat ging tegen al hun verkiezingsbeloften in. Ze zouden de hele shit over zich heen krijgen. Nu krijgen wij die. Wij zagen dat de stad in de problemen zit. De PvdA is een bestuurspartij en wij hebben onze verantwoordelijkheid genomen. En daarin maken wij andere keuzes dan de VVD.”

“Het contrast met de VVD vind ik geweldig. Dan kun je laten zien waar je voor staat, welke keuzes je maakt. Blijven schoppen, zoals de hele oppositie doet, is volgens mij niet de beste houding. Onze coalitie probeert constructief te zijn en een hand te reiken. Buiten de raad heeft Aya een goede verstandhouding met Lesley van Hilten, fractievoorzitter VVD. “We praten over de kinderen en over van alles en nog wat, maar in het debat zijn we super fel.”

Tijdens het gesprek nog niet, maar inmiddels weten we de uitslag van de ledenraadpleging over één fractie met GroenLinks. Hoe haar fractie gestemd heeft, heeft ze niet gevraagd. Zelf is Aya voor. En straks wil ze van de samengestelde fractie ook wel de eerste zijn.