Vakantie op Corsica
Eind mei gingen we op weg naar Corsica. We hadden daar van familie en vrienden veel goede verhalen over gehoord en ook dat je daar in het late voorjaar naar toe moest.
Het begin van de reis
Ging in Nederland over rustige snelwegen (buiten de spits, ja dus..) en eenmaal in België over N en D wegen. Dan zie je het verschil met Nederland en begrijp je de Walen een beetje; slechte wegen (in tegenstelling tot in Vlaanderen, waar ze meestal uitstekend zijn) veel vervallen en verlaten fabriekscomplexen, veel vervallen huizen etc etc. Wanneer je eenmaal richting Luxemburg en de Elzas gaat zie je alles verbeteren. Onze eerste stop was in Colmar, een prachtig plaatsje met pastel gekleurde vakwerkhuizen, grachtjes met bloembakken, prachtig!
De reis naar Toulon
Na deze streling voor het oog verder naar het zuiden langs de oostkant van Frankrijk, niet echt een armoede gebied, maar wel prachtig bergachtig, heuvelachtig met veel wijnbouw en veeteelt.
Bij Toulon, een kleine havenstad, niks bijzonders (geef mij wat dat betreft maar Rotterdam) over op de veerboot naar Corsica. Wat een belevenis is dat! De rederij is Italiaans, ook de bemanning en het op- en afrijden gaat dus ook ook op z’n Italiaans... brede gebaren, veel gepraat in het Italiaans terwijl niemand van de chauffeurs dat machtig is en de inrijkant is dezelfde als de kant waar je weer van de boot af moet...pfff daarbij vergeleken is spitsuur in Amsterdam een kleuterklas.
Op Corsica
Maar eenmaal op Corsica keert de rust in het verkeer weer, wat een genot! Mensen laten je voorgaan, rustig keren als je verkeerd gegaan bent, stoppen voor een zebrapad etc.etc.
Het is een boeiend eiland, 350.000 inwoners, maar jaarlijks komen daar 2-3 miljoen toeristen uit alle windstreken bij.
Begin juni is het nog relatief rustig, alleen aan de kust bij de stranden wemelt het van de toeristen, maar het binnenland is relaxed. Je hebt alleen “last” van talloze grijze motormuizen die daar met gierende banden en hoge snelheden hun jeugd en de TT herbeleven. En veel wilde en tamme varkens, koeien en geiten die loslopen en die je dus zomaar op de weg in of na de bocht tegen kunt komen, altijd oppassen dus.
Het is in deze periode een echt bloemeneiland, prachtige berghellingen met bloeiende brem en vele andere bloemen, werkelijk prachtig!
Het eiland is wat natuur betreft echt afwisselend, bergachtig met bijzondere rotsen die in het avondlicht rood kleuren en waar, toen wij aankwamen, nog sneeuw op lag dat gaandeweg onze reis verdween.(de passen waar wij overheen reden waren op Hemelvaartsdag nog gesloten wegens 15 cm sneeuw en gevaar voor lawines)
De kust is afwisselend met rotspartijen en zandstranden en biedt dus allerlei mogelijkheden voor vertier.
Wij vinden de Corsicanen aardige mensen, altijd in voor een praatje, maar uitermate fel als het op de wens voor autonomie aankomt, het bevrijdingsfront is heel fel en levend, vooral in de bergen. Zij zeggen dat dit stamt uit WO2 waarin de mannen uit Corsica onder de wapens geroepen werden en vooral in de frontlinie moesten vechten, ze verloren toen 40% van hun bevolking. Corsica is altijd al een speelbal van buitenlandse mogendheden geweest, de Genuanen, de Fransen, maar ook Riffijnen en Algerijnen deden herhaaldelijk invallen. Een hele rij waaktorens langs de hele kust, stammend uit de middeleeuwen getuigt daar nog van.
Het meest bijzondere wat we gezien hebben is een archeologische site met Dolmen van onbekende leeftijd, maar sommige spreken van duizenden jaren..
Kortom, een bijzonder eiland, zeker het bezoeken waard, maar ga dan eind mei of begin juni, dan zijn er de minste toeristen, bloeien de meeste bloemen en is het weer het prettigst!
terug