After the gold rush
Toen ik onderstaand verhaal schreef moest ik aan dit nummer van Neil Young denken. Ook deze crisis kun je zien als een einde van een run op meer. De gouden draak verwijst naar China, het land waar de uitbraak begon. Het gaat echter niet over het ontstaan van deze crisis maar over de mogelijke gevolgen, hoe wij met elkaar verder moeten.
Hoe verder na de crisis?
Iedereen lijkt er verstand van te hebben, laat duidelijk zijn dat ik dat niet heb. Ik ben maar een leek die slechts ziet wat er zoal gebeurt. Ik ga dan ook niet opschrijven wat er zal gebeuren maar wat ik denk dat er kan gebeuren. Daarmee wil ik niemand blij of ongerust maken. Zie het als een weersvoorspelling op de langere termijn, het kan uitkomen maar het kan ook anders lopen.
Als straks de crisis tegen z’n einde loopt dan zijn we niet zo ver van de verkiezingen in Nederland af. Dan zijn er dus keuzes te maken, keuzes om door te gaan op de jaren geleden ingeslagen weg of om een ander pad naar de toekomst te nemen.
De keuzes zijn simpel doch ingrijpend. Gaan we na de globalisering terug naar de natiestaten of kiezen we voor een andere vorm van globalisering?
In het huidige economische denken gaat globalisering om het zo voordelig mogelijk produceren van goederen, dat leidt tot uitbuiting en tot concentratie van productie in lage lonen landen. Het heeft ook tot gevolg dat leefmilieus worden vernietigd (denk aan de productie van sojabonen in bijvoorbeeld Brazilië of Indonesië). Maar ook de monoculturen in bijvoorbeeld Nederland zorgen voor een verslechtering van de ecologie.
In het nieuwe economische denken zou het kunnen gaan over een optimale benutting (ook op de langere termijn) van grondstoffen en ecologische waarden. Een optimaal grondgebruik zonder roofbouw, een rechtvaardige verdeling van de geneugten die de aarde ons biedt. Dit vraagt wereldwijde solidariteit en niet om het belang van het eigen land te laten prevaleren (voor China is het gunstig als het water dat richting Zuidoost Azië stroomt in eigen land wordt gehouden, voor de landen als Thailand, Cambodja en Vietnam is dat echter een ecologische ramp). En zo zijn er tal van andere voorbeelden in de wereld.
Het alternatief aan het andere uiterste van het spectrum is volledige zelfstandigheid waarbij ieder land zijn eigen broek ophoudt. Mijn inschatting is dat dit voor Nederland (en veel andere landen) niet gaat werken. Wij zijn te klein, andere landen zijn wellicht groot genoeg maar gaan het om andere redenen niet redden.
Tussen deze twee uitersten zitten tal van andere oplossingen. Maar bij elke oplossing, die niet uitgaat van wereldwijde solidariteit, moeten wij er rekening mee houden dat dit uiteindelijk tot onderlinge vijandigheden zal leiden.
Of is Corona toch niets meer dan een zware griep die door de linkse politiek wordt gebruikt om de wereldorde te veranderen?
terug