Mindfullness
Rond 2012 was ik twintig jaar trainer van ondernemingsraden.
Het was in de jaren negentig van de vorige eeuw een prachtig vak. Als veertiger zat ik in een fantastische flow en de klanten stroomden binnen bij mij en mijn werkgever. Maar nu was ik intussen zestig en in medezeggenschapswerk kwam steeds meer de klad.
Een negatieve spiraal
Ik hield mijn hoofd boven water met Pensioen in Zicht trainingen en haalde daarmee de opgelegde omzet. Maar het was steeds meer klunen en steeds minder zwierig schaatsen. Ik raakte overspannen, zo erg zelfs dat ik medische en psychiatrische hulp zocht.
De weg terug
De Meregaard in Almere werd een plek waar ik een tiental weken in een groep van een stuk of zes patiënten in contact kwam met Mindfullness. Leven met aandacht, stoppen met piekeren, minder stress en lekkerder in je vel waren de uitkomst. Ik kon het leven weer aan.
De grote verandering
Toen ik in 2013 bij de zoveelste reorganisatie weg kon met een vaststellingsovereenkomst, die me recht gaf op een WW uitkering en een sociaal plan mijn uitkering aanvulde was deze vogel snel gevlogen. Ik stapte in 2014 de gemeenteraad onder de vlag van de SP binnen, verdween bij die club in 2017 , diende mijn tijd tot 2018 in de gemeenteraad uit en ben nu lid van het ombudsteam RoodGroen in Almere en ondersteun kwetsbare mensen in Almere die dreigen te bezwijken onder jukken van dominante partijen als woningbouwcorporaties, belastingdienst, het UWV, zorgverzekeraars, zorgverleners en de gemeente. Mijn leven kreeg, net als in de jaren 90, weer zin.
Steun
Mindfullness kom ik nu tegen op iedere donderdagochtend in een voormalige basisschool, waar Volleven van Annemarijn Oosterwelder een zaaltje huurt. Met een groep van veertien personen bewegen we onze strammer wordende spieren en mediteren we en praten met elkaar over het verwerken van verlies in onze levens en dat verlies de plek geven die het verdient. Zodanig dat het leven de moeite waard blijft en je elke dag de schoonheid om je heen blijft zien en ervaren. Deze trainingen zijn het steuntje in de rug dat ik nodig heb om het leven zijn glans te laten behouden.
Als bijna zeventiger voel ik mij eerder de veertiger dan de zestiger die ik was.
terug