Rond 1994 stond hij vermeld als bestuurslid van de afdeling en nu is hij penningmeester. Maar daartussen ging het ergens mis.

“Zo’n vier jaar geleden ben ik weer lid geworden”, vertelt Frank. “Ik vond dat ik kleur moest bekennen. Want naar mijn idee gaat het in Nederland al heel lang de verkeerde kant op. Er is een totaal gebrek aan visie. Alles is op migratie gericht. De politiek heeft er een zooitje van gemaakt, ja, ook de PvdA.” “Het is belangrijk dat we nu weer in het college zitten. En Paul Tang doet het goed. Een wethouder is toch de man die het lokale beleid zichtbaar moet maken.”  

In de jaren van de kabinetten van Wim Kok raakte Frank teleurgesteld in de partij. Het verlies van de ideologische veren deed hem uitvliegen. Het was een tijd waarin hij ook andere dingen aan zijn hoofd had, herinnert hij zich. En hij vond de persoonlijke verhoudingen in de afdeling niet fijn. “Er waren nogal wat uitgesproken karakters. Maar ik moet toegeven: de afdeling was wel actief en kritisch. Dat is ook waar.”  

Frank, van beroep boekhouder, zorgt nu voor de kas van PvdA-Almere. “Financieel staan we er goed voor. Natuurlijk omdat we landelijk gezien een van de grotere afdelingen zijn.” Lacht. “Ja, de oorlogskas is goed gevuld in het geval er snel verkiezingen voor de Tweede Kamer komen.”  

Franks prioriteit in het Almeerse beleid is bouwen. “Ja, veel. Daarmee los je problemen van mensen op. Ik moet zeggen dat ook wij het verkeerd hebben laten gaan. Bouwen is helemaal in handen van speculanten.” In het bestuur richt hij zijn aandacht op wat hij het “campagneverhaal” noemt. “En de lijst van kandidaten opstellen. Dat moeten we afstemmen met GroenLinks en daar verloopt alles anders. Zelf wil ik nieuwe leden enthousiast maken, bijvoorbeeld door hen mee te nemen naar de Politieke Markt.”  

Of er veel veranderd is in de jaren dat hij ‘even weg’ was? “Toen was de PvdA een belangrijke factor in Almere. Er is nu ook een lage opkomst bij ledenvergaderingen. Dan vragen we ons bij de opening af: komt er nog iemand?’